vrouwen en paardenverbinding

De meesten van ons kijken er inmiddels naar uit…Langere dagen, aangename temperaturen, lekker naar buiten. In ons geval lekker de paarden weer dag en nacht op de wei, geen stallen meer uitmesten. Het voorjaar! De laatste maanden lijken voorbij te kruipen en regelmatig hoop ik dat de komende anderhalve maand in een zucht voorbij is en dat we de donkere, koude maanden achter ons kunnen laten.

Toch kan ik er dan ook weer last van hebben dat de tijd zo snel voorbij gaat. Werken, stallen uitmesten, het huis aan kant. Het leven gaat door in een stroomversnelling lijkt het wel.

Wanneer staan we dan een keer stil? Hoe kunnen we even stilstaan? Dat antwoord schoot mij afgelopen vrijdag te binnen.

Vrijdag was de dag dat ik met volle teugen heb genoten van de workshop Vrouwen en Paardenverbinding, die ik samen met mijn collega Tessa Bouman heb georganiseerd.
De hele dag leken we met elkaar verbonden te zijn, er leek een soort flow te zijn tussen ons en de cursisten.

Toch vond niet iedereen het tijdens de workshop zo gemakkelijk om te genieten.

Tijdens de laatste coachsessie kreeg de groep de opdracht in een cirkel te gaan staan en in de verbinding met elkaar, het paard uit te nodigen een rondje om de cirkel te lopen. De cursisten mochten niet uit de cirkel, de paarden er niet in.
Maar, er gebeurde een lange tijd niets, de paarden stonden te suffen in de hoek van de bak, wat de cursisten ook deden ze bleven daar staan. Na een aantal keer met elkaar van strategie te hebben gewisseld kwam Faya, de witte merrie dichterbij. Zij was in contact met de groep.

Het lukte de groep echter niet om Faya een rondje om de cirkel te laten lopen.

Een aantal konden dit wel accepteren, het is wat het is. Een andere cursist benoemde te hebben genoten, ondanks de kou in de bak had zij de verbinding met het paard gevoeld en ze had er van genoten. Dit maakte dat weer een andere cursist zich er van bewust werd  hoe erg ze bezig geweest met het doel: Het paard een rondje om te cirkel te laten lopen. Ze had er geen moment bij stil gestaan om te genieten en los te laten.

En daar haalde ik ook mijn les weer uit. Als we altijd maar streven naar wat we graag willen; Warmte, lente, vakantie etc, genieten we nooit van wat we hebben op dit moment. Dus vanavond heb ik mijn kans gepakt. Alles wat ik nodig heb is er al: De paarden stonden vanavond al klaar. Ik hoefde alleen maar te poetsen en lekker met ze aan de slag te gaan.

Het zijn maar kleine dingetjes, ook al is het maar een momentje per dag. Dat momentje waarop je even alles om je heen mag vergeten en even mag genieten. Misschien van dat leuke gesprekje in de supermarkt, het vogeltje in je tuin, het eerste bloemetje wat doorkomt. Wat het ook mag zijn, pak je moment en geniet.

Dus voor de komende maanden, nog even genieten,want voor je het weet is het al weer lente.

Share This